gazaki's Podcast

Mητέρα μας πολύπαθη, ω αθάνατη,
δεν είναι μόνο σου στολίδι οι Παρθενώνες·
του συντριμμού σου τα σπαθιά στα κάμανε
φυλαχτά και στεφάνια σου οι αιώνες.

Kαι οι πέτρες που τις έστησε στο χώμα σου
το νικηφόρο χέρι του Pωμαίου,
κ' η σταυροθόλωτη εκκλησιά από το Bυζάντιο,
στον τόπο του πολύστυλου ναού του αρχαίου,

Kι αυτό το κάστρο που μουγγρίζει μέσα του
της Bενετιάς ακόμη το λιοντάρι,
κι ο μιναρές που στέκει, της ολόμαυρης
και της πικρότατης σκλαβιάς απομεινάρι,

Kαι του Σλάβου το διάβα αντιλαλούμενο
στ' όνομα που μας έρχεται στο στόμα
-με το γάλα της μάννας που βυζάξαμε-
σαν ξένη ανθοβολιά στο ντόπιο χώμα,

Όλα ένα νύφης φόρεμα σου υφαίνουνε,
σου πρέπουνε, ω βασίλισσα, σα στέμμα,
στην ομορφάδα σου ομορφιά απιθώσανε
κ' είναι σα σπλάχνα απ' το δικό σου το αίμα.

Ω τίμια φυλαχτά, στολίδια αταίριαστα,
ω διαβατάρικα, από σας πλάθετ' αιώνια,
κόσμος από παλιά κοσμοσυντρίμματα,
η νέα τρανή Πατρίδα η παναρμόνια!

Είναι light εισαγωγή στο τραγικό θέατρο το mamma mia;

Τί δεν είναι τέλος πάντων αυτός ο εκσυγχρονισμός της παράδοσης που λέει ο Καραμπελιάς;

Νομίζει ότι εκσυγχρονίζεται ο πρόεδρος του ΣΥΝ όταν δηλώνει:
"Μου αρέσουν τα πάρκα του Λονδίνου, οι βόλτες με ποδήλατο και το να ψάχνω παλιούς δίσκους στα παλαιοπωλεία..." (Φώτης Παπούλιας Ελευθεροτυπία)

ή οι αντιστασιακοί μας υπουργοί των διαφόρων κομμάτων που παρακολούθησαν συγκινημένοι... την αποφοίτηση των παιδιών τους από το Αμερικάνικο κολλέγιο Αθηνών;

Όλα αυτά με τραγούδια από την ταινία και τα βασικά κλωνάρια της ρεμπέτικης μουσικής μας, Τσιτσάνη και Βαμβακάρη.

Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
κάτω απ' τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή

Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
κάμε να σ' ανταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο του τόπου μου κι εγώ

Ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες

Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα

χωρίς να γνωρίζω κανένα
κι ούτε κανένας με γνώριζε

Στίχοι Μ. Αναγνωστάκης
Μουσική Μ. Θεοδωράκης
ταινία Serpico

Ακούγονται ακόμα ο "Λιόντας" του Λοΐζου και ο "Μέτοικος" του Μουστακί